سلامتی؛ حق بنیادین هر انسان
سلامت حق اساسی هر انسانی است. این حق در قانون اساسی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۴۸)، اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸) و بسیاری از معاهدات بین المللی و منطقه ای حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.
به گزارش دیده بان سلامتی و به نقل از نسیم سلامت خاتم؛ همه کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی حداقل یک معاهده را تصویب کرده اند که «حق برخورداری از بالاترین سطح قابل دستیابی سلامت جسمی و روانی» را به رسمیت می شناسد.
این مسئله بدان معناست که کشورها دارای تعهدات قانونی هستند، با این حال اذعان دارند که برای دستیابی کامل به این حق، به زمان و منابع کافی نیاز است. برخی تعهدات فوری برای کشورها شامل تضمین عدم تبعیض و برخورداری از رفتار برابر در حوزه سلامت است.
حق‌سلامت شامل حقوقی مانندحق کنترل بر سلامت خود، رضایت آگاهانه، سلامت جسمانی و مشارکت در تصمیم گیری های مرتبط با سلامت می شود. هم چنین شامل آزادی هایی مانند آزادی از شکنجه، بدرفتاری و اعمال زیان بار است.
حق‌سلامت به تحقق سایرحقوق بشر، از جمله حق حیات، غذا، مسکن، کار، آموزش، حریم خصوصی، دسترسی به اطلاعات، آزادی از شکنجه و آزادی های مربوط به تشکل، اجتماع و رفت و آمد، ارتباط تنگاتنگی دارد و به آن ها وابسته است. این حق شامل دسترسی بدون تبعیض به خدمات و سیستم های بهداشتی با کیفیت، به موقع و مناسب و هم چنین به عوامل اصلی تعیین کننده سلامت می شود.
